Ο μύθος για τους "Μεγάλους" της ιστορίας, από τις βδελυρότερες απάτες, έχει εδραιωθεί διαμέσου των αιώνων σε όλα τα έθνη. Η αμφισβήτηση τους θεωρείται ιεροσυλία, μ΄όλο που αποτελούν πρόσωπα άξια μόνο στιγματισμού εξαιτίας των κακουργιών και της απανθρωπιάς τους. Η χαλκευμένη υστεροφημία δεν τους ηρωοποιεί μόνο, τους εξαϋλώνει και τους εξαγιάζει. Η εγκληματική και φρικαλέα δράση τους μεταμορφώθηκε σε εποποιία, από την αρχαιότητα ως την εποχή μας, διαμέσου της ιστοριογραφίας, των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Η προσωνυμία "Μέγας" δεν οφείλεται στην αρετή, στο ήθος και την προσφορά τους αλλά στους πολεμικούς θριάμβους κατά τη διάρκεια κατακτητικών εκστρατειών που στοίχισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και προκάλεσαν ανήκουστες συμφορές στους λαούς. Και το πιο τραγικό: Η φήμη τους παραμένει ζωντανή και διαιωνίζεται, ακόμα και μετά την πτώση τους, ακόμα και μετά τα ολοκαυτώματα και τα τρομακτικά δεινά που άφησαν πίσω τους. Την καλλιεργούν και την ωραιοποιούν οι κατοπινές απολυταρχικές και εξαχρειωμένες εξουσίες. [...]
Οι λεγόμενοι "Μεγάλοι" της παγκόσμιας ιστορίας - οι αναφερόμενοι στα κεφάλαια που ακολουθούν - είναι άξιοι αυτής της προσωνυμίας μόνο για τις βαρβαρότητες και τις κακουργίες τους εναντίον των λαών. Είναι πράγματι μεγάλοι για τον επονείδιστο δεσποτισμό, για τους ποταμούς αιμάτων και τα εκατομμύρια των πτωμάτων που έστρωσαν τη γη, για τη διαφθορά, τη δολιότητα και τις απάτες τους. Είναι Μεγάλοι όσο ο Αττίλας, ο Τσεγκίς Χάν και ο Ταμερλάνος, όλοι μάστιγες της ανθρωπότητας, αποφώλια τέρατα και βρυκόλακες αιματοπότες.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)